Parafia Warnice

Historia Parafii

KOŚCIÓŁ PARAFIALNY W WARNICACH  

W lutym 1305 r., Warnice przechodzą wraz z przyległymi miejscowościami w ramach sprzedaży na własność biskupa kamieńskiego. W 1490 r. zostaje ufundowany kościół parafialny w Warnicach przez ówczesnego właściciela Günthera von Billerbeck. Budowa kościoła przeciąga się do pierwszych lat XVI wieku. W XIX wieku kościół był restaurowany, zmieniono wówczas otwory okienne, przemurowano koronę murów i założono nowe dachy nad korpusem i nad wieżą. Kościół założony na planie prostokąta 8.6 x 17.6, z wieżą na planie kwadratu od strony południowej. Północna ściana szczytowa o trójkątnym zwieńczeniu zdobiona jest sterczynami i ostrołukowymi blendami. Dach 2 – spadowy, na wieży 4 – spadowy. Okna wysmukłe, półkoliste zamknięte, zdobione maswerkami. Ściana wschodnia wieży z ostrołukowym portalem wejściowym bogato zdobiona kolistymi i ostrołukowymi blendami. Drugi portal we wschodniej ścianie korpusu. Wnętrze jednoprzestrzenne. We wnętrzu: strop płaski modrzewiowy, przy ścianie północnej współczesna modrzewiowa empora muzyczna wsparta na dwóch słupach.

W czasie II wojny światowej kościół został uszkodzony, a po wojnie zniszczony i obrabowany. Pozostały jedynie ruiny. W 1972 r. nowy proboszcz ks. Czesław Sampławski od razu zwrócił uwagę na możliwość odbudowania kościoła w Warnicach, z którego pozostały tylko ruiny. Już w styczniu 1974 r. odbywa się spotkanie z przedstawicielami Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków i zostaje sporządzona dokumentacja, na podstawie której będzie można odtworzyć budowlę. Można było rozpocząć prace przy mocno zrujnowanych ruinach świątyni, a nie było to łatwe. W tym samym roku zawiązuje się Komitet Odbudowy Kościoła w Warnicach. W jego skład weszli: ks. Cz. Sampławski – proboszcz,  ks. Wł. Jackowski – wikariusz, Z. Cz. Molińscy, E. I. Molińscy, St. Fatalski St. Grembowska, P.Kacperski, J.Masłowski, M. Samson, H. M. Brzezińscy, Z. H. Baniccy, M. Królikowscy, J. Mikołajczak, M.Smołuch, St.Trytek, M.Kacperski.                                                                                                         

W latach 1974 – 1976 kościół zostaje odbudowany staraniem ks. Czesława Sampławskiego i ofiarnym trudem parafian. Przywrócono mu w dużej części pierwotny wygląd – zwłaszcza okna i ściany z czerwonej gotyckiej cegły utkane kamieniami polnymi. Taka odbudowa spotkała się z uznaniem ze strony konserwatora zabytków.

Kościół w Warnicach, zostaje poświęcony 19.12.1976 r., przez ks. bp. Dr. Jerzego Strobę – ówczesnego Ordynariusza Szczecińsko – Kamieńskiego.

Dnia 12.03.1977 r., dekretem ks. bp. Jerzego Stroby, kościół w Warnicach, zostaje podniesiony do rangi Kościoła Parafialnego. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

W dniu 14.09.1977 r., parafianie ufundowali Obraz M.B. Nieustającej Pomocy a podczas Uroczystej Mszy Świętej, redemptorysta z Głogowa o. Henryk Klimaj, wprowadził nabożeństwo Nowenny do M.B. Nieustającej Pomocy. W 1979 r., sprawiono Tabernakulum i dwa witraże przedstawiające Adorację Aniołów Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi projektu Joanny Spychalskiej.

W 1980 r., ukończono budowę Domu Parafialnego. Podczas Misji Świętych w 1982 r., zainstalowano na placu kościelnym Krzyż Misyjny z napisem z brązu „ UFAJCIE – JAM ZWYCIĘŻYŁ ŚWIAT.”

W 1985 r., wstawiono trzeci witraż, ukazujący Męczeństwo św. Maksymiliana Marii Kolbego również projektu Joanny Spychalskiej.

W tym samym roku 10 marca, ks. bp dr Jan Gałecki dokonał poświęcenia wspomnianych witraży i konsekracji dwóch dzwonów: „Matka Kościoła” o wadze 350 kg  i „św. Maksymilian” o wadze 250 kg.

W 1986 r., oddano do użytku drugą salkę katechetyczną na plebani i dobudowano magazyn na opał. W latach 1987 – 1988 wybudowano zakrystię a pod nią kaplicę przedpogrzebową. W pobliżu plebanii, wzniesiono budynek gospodarczy i garaże.

W 1989 r., sprawiono nowy wystrój prezbiterium: ołtarz, sedilia, ambonę. W 1991 r., ufundowano czwarty witraż „Drzewo Życia”, przedstawiający imiona świętych i błogosławionych wyniesionych na ołtarze przez Jana Pawła II.

W dniu 22.10.1995 r.,  ufundowano Tablicę Pamiątkową, poświęconą ś.p. ks. kanonikowi Czesławowi Sampławskiemu – pierwszemu proboszczowi w Warnicach.

W 1996 r.,  położono nową dachówkę na całej połaci dachu kościoła. Z okazji dwóch ważnych rocznic - 500 lecia kościoła i 20 lecia Parafii, obchodzonych 05.08.1996 r.,  ufundowano tryptyk, przedstawiający scenę Ukrzyżowania Pana Jezusa, wykonany w pracowni Tadeusza Makulca, na wzór tryptyków gotyckich. Poświęcenia tryptyku dokonał  ks. abp Marian Przykucki – Metropolita Szczecińsko - Kamieński.

Dnia 19.05.1997 r., sprawiono do kościoła obraz Jezusa Miłosiernego, figurę M.B. Fatimskiej i chorągiew procesyjną NMP Matki Kościoła. W 1997 r., został ogrodzony teren wokół plebani. Wykonano także  oświetlenie terenu. W 1999 r., wymieniono ogrodzenie wokół kościoła.

W tym samym roku, wybudowano kapliczkę przydrożną w Warnicach C. W 2000 roku postawiono dwa Krzyże przydrożne: na granicy powiatu Stargard - Pyrzyce i na skrzyżowaniu obok Urzędu Gminy Warnice, jako votum dziękczynne za Rok Jubileuszowy.  Poświęcenia dokonał ks. bp Marian Kruszyłowicz – biskup pomocniczy Szczecińsko – Kamieński w dniu 25.07.2000 r. 

W 2001 r.,  położono polbruk wokół kościoła. Rok później, z okazji 25 lecia parafii, jako votum wdzięczności, ufundowano Kapliczkę Przydrożną za stali na wjeździe do Warnic od strony Stargardu. Poświęcenia dokonał ks. abp Zygmunt Kamiński – Metropolita Szczecińsko – Kamieński,  w dniu 20.05.2002 r. Kapliczkę wykonali p. Czesław Wolski, wraz z synem - Stanisławem Wolskim i zięciem Dariuszem Michalakiem. W dniu 05.10.2002 r., ks. bp Jan Gałecki dokonał poświecenia dwóch kolejnych witraży: „Dary Ducha Świętego” oraz „Święci i Błogosławieni Polacy wyniesieni na ołtarze przez papieża Jana Pawła II”. W 2006 r.,  ufundowano jedenasto głosowe organy piszczałkowe, które 12 listopada podczas Wizytacji Kanonicznej Parafii, poświęcił ks. bp Jan Gałecki – biskup pomocniczy Szczecińsko – Kamieński.

KOŚCIÓŁ FILIALNY W BARNIMIE

Pierwszą wzmianką o Barnimie jest traktat z 1240 r., w którym książę Barnim I odstępuje Biskupowi kamieńskiemu sąsiednią wioskę Kunowo. W 1492 r. na wikariat w kościele parafialnym św. Krzyża w Barnimie powołano „mistrza” Paulusa Rotzke. W 1903 r. kościół spalił się całkowicie, pozostała jedynie wieża. Poprzednia budowla z kamieni polnych pochodziła z XV w. Wieża zwieńczona blankami przypomina obronne budowle. Ponad blankami wznosi się wysmukły 8 – boczny gotycki hełm murowany z cegły. Otwory okienne ostrołukowe. Na południowej elewacji wieży wyryte w tynku daty odnoszące się do restauracji i robót 1531, 1689, 1719, 1820, 1839, 1867, 1891, 1903, 1963, 1999. W wieży od południa portal 3 – uskokowy.

Kościół filialny p.w. Narodzenia NMP został poświęcony w 1950 r., przez ks. Alojzego Piłata.

W dniu 12.03.1977 r., na mocy dekretu ks. bp. Jerzego Stroby, powołującego do istnienia Parafię p.w. NMP Matki Kościoła z siedzibą w Warnicach, kościół w Barnimie, staje się odtąd kościołem filialnym tejże Parafii. Wcześniej, sprawował funkcję kościoła filialnego Parafii p.w. Michała Archanioła w Starym Przylepie.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

W 1978 r.,  ufundowano nowe ławki na chórze, przebudowano prezbiterium i sprawiono główny ołtarz z tabernakulum oraz ołtarz posoborowy z płaskorzeźbą Ostatniej Wieczerzy. W 1979 r., we wszystkich oknach wymieniono szkła witrażowe. W 1980 r., zawieszono 8 miedzianych żyrandoli. W dniu 12.10.1984 r., sprawiono miedziany świecznik, krzyż ołtarzowy o podstawie miedzianej i miedzianą  lampę wieczną. W 1985 r., dokonano remontu wewnątrz wieży, wymieniając podesty i schody. W 1987 r.,  ogrodzono plac przykościelny. W latach 1988-1990 oczyszczono sklepienie kościoła z farby olejnej, odtworzono malowidła na ścianach tzw. czołganki z końca XIX wieku. Przełożono dachówkę na całej połaci dachu. W 1993 r., ufundowano dwa konfesjonały. W 1995 r., ułożono chodnik prowadzący do kościoła. W 1996 r., oczyszczono z tynku ścianę wschodnią kościoła i dokonano jej konserwacji. W dniu 09.09.1997 r., ks. bp dr Jan Gałecki poświęcił ufundowane przez wiernych: Krzyż Misyjny, Figurę Matki Bożej Opieki, sedilia i ambonę. W tym samym roku zamontowano dwie bramy, zamykające plac kościelny. W 1999 r., wykonano nowe schody prowadzące na chór, odremontowano elewację zewnętrzną wieży a na jej szczycie zainstalowano nowy Krzyż. W 2001 r., dokonano remontu zewnętrznej strony elewacji kościoła, zbijając tynk i przeprowadzając konserwacje obu ścian kościoła. W dniu 14.05. 2001 r., rodzice dzieci pierwszokomunijnych,  ufundowali nową szafę do zakrystii. W 2003 r.,  wymieniono drzwi z obudową w zakrystii od strony kościoła.

W tym samym roku,  ułożono opaskę z kamienia polnego wokół świątyni. W dniu 12.07.2005 r.,  sprawiono 18 nowych ławek do kościoła. Z racji odpustu w 2004 r., uzupełniono emporę chóru: podzielono ją listwami, dodając malowany wzór, podobny do wyglądu sklepienia kościoła. W 2006 r.,  odnowiono malowidła nad nawą kościoła.  

KOŚCIÓŁ FILIALNY W KOSZEWKU

Koszewko znane już w roku 1202 jako własność Cystersów w Kołbaczu. W 1223 r.,  zwane jest „parva” później w 1305 r., „Slavicali”. W 1236 r., Koszewko jest własnością biskupa kamieńskiego. W 1490 r., proboszcz Mikołaj Risebeck otrzymuje pozwolenie: „ad celebrandum in tabulis” na dwa lata. Pozwolenie zostaje wznowione w 1492 r., bez podania terminu wygaśnięcia. Odnowione zezwolenie świadczy, że kościół był w budowie. W 1709 r. kościół został przebudowany. Kościół zbudowany jest z cegły gotyckiej. Wieża z barokowym hełmem i latarnią, typowa dla tego regionu. Kryta była gontem. Zwraca uwagę niezwykłe piękne usytuowanie kościoła na górze wśród pięknych drzew dużego parku. Wewnątrz kościoła zachowały się piękne marmurowe pomniki fundatorów kościoła. Większość bezcennych zabytków, które mieściły się w kościele zostało w czasie wojny zrabowanych.

Kościół filialny p.w. Św. Teresy od Dzieciątka Jezus, zostaje poświęcony 02.03.1952 r.

W dniu 12.03.1977 r., na mocy dekretu ks. bp. Jerzego Stroby, powołującego do istnienia Parafię p.w. NMP Matki Kościoła z siedzibą w Warnicach, kościół w Koszewku, staje się odtąd kościołem filialnym tejże Parafii. Wcześniej, sprawował funkcję kościoła filialnego Parafii p.w. Michała Archanioła w Starym Przylepie.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 W 1978 r., sprawiono nowe ławki. W 1985 r., odremontowano wieżę wewnątrz, wymieniając podesty i schody. Naprawiono mocowanie dzwonu. W latach 1987 – 88 dokonano remontu kościoła: podwieszono sklepienie kościoła na metalowej konstrukcji. Zbito tynk wewnątrz, przebudowano prezbiterium, wymieniono instalację elektryczną. Wyposażono kościół w nowy ołtarz posoborowy, sedilia, ambonę i konfesjonał. Wstawiono Krzyż do ołtarza głównego. Na zewnątrz: przełożono dach, zbito tynk, zrobiono schody prowadzące do kościoła. W 1990 r., ufundowano tabernakulum. W dniu 14.06.1990 r., zainstalowano na terenie przykościelnym nowy Krzyż Misyjny. W 1992 r., pokryto wieżę blachą aluminiową. W 2000 r.,  wykonano prace konserwacyjne, okien, drzwi, wymalowano sklepienia kościoła. W 2005 r., dokonano remontu wnęki zewnętrznej przy kościele.

Od 2022 r. trwa remont kościoła pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Koszewku. Remont został dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Dofinansowano zadanie pn. „Koszewko, kościół p.w. św. Teresy od Dzieciątka Jezus (XV w.): remont dachu nawy kościoła”.

KOŚCIÓŁ FILIALNY W KOSZEWIE

Pierwszą wzmianką o Koszewie jest wymienienie w dokumencie z 1492 r.,  nazwiska księdza Bartłomieja Droise. Kościół z kamieni polnych posiada wymiary 17,1 x 8.65m. Pochodzi z XVI wieku. Z południowej strony w późniejszym okresie dobudowano dwukondygnacyjną kaplicę barokową. Dolna kondygnacja – grobowiec. Okna niskie, szerokie płasko-łukowe. Wieża, podobnie jak w Barnimie, jest rozczłonkowana nierównomiernie rozmieszczonymi framugami, ukoronowana wieńcem blank, z którego wznosi się na znaczną wysokość potężna, zbudowana z wypalanej cegły, obecnie otynkowana kopuła. Kościół w okresie wojny znacznie zdewastowany, wymaga wielkich nakładów na cele remontowe.

Koszewo filialny p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP został poświęcony w 1954 r.

W dniu 12.03.1977 r., na mocy dekretu ks. bp. Jerzego Stroby, powołującego do istnienia Parafię p.w. NMP Matki Kościoła z siedzibą w Warnicach, kościół w Koszewie, staje się odtąd kościołem filialnym tejże Parafii. Wcześniej, sprawował funkcję kościoła filialnego Parafii p.w. Michała Archanioła w Starym Przylepie.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

W 1978 r., zakupiono nowe ławki. Rok później ufundowano tabernakulum. W 1982 r., zainstalowano na placu kościelnym Krzyż Misyjny z napisem z brązu: „ODKUPICIEL CZŁOWIEKA.” W 1985 r.,  dokonano remontu wewnątrz wieży, wymieniając podesty i schody. Zainstalowano także nowy dzwon „Brat Albert” o wadze 200 kg –  posiada średnicę 67 cm i ton „F”. Na płaszczu umieszczony jest napis: „BŁOGOSŁAWIONY BRAT ALBERT PAR. WARNICE – KOSZEWO”,  konsekrowany w Warnicach 10.03.1985 r., przez ks. bp dr Jana Gałeckiego. W 1989 r.,  dokonano remontu wewnątrz kościoła: przebudowano prezbiterium, zbudowano wejście z zakrystii do prezbiterium, wstawiono nowe drzwi w zakrystii i wymieniono jedno okno. Wstawiono nowe drzwi z wieży do kościoła, wymieniono instalację elektryczną, ułożono posadzkę z cegły na całej powierzchni kościoła. W dniu 26.12.1989 r., ks. bp Jan Gałecki dokonał poświęcenia kościoła po remoncie, wyrażając przy tym wdzięczność wiernym z Koszewa za troskę o swoją świątynię. W 2001 r.,  dokonano remontu elewacji zewnętrznej wieży. W 2004 r.,  wyrównano ściany, pomalowano w całości wnętrze kościoła. W 2004 r., rodzice dzieci pierwszokomunijnych ufundowali nową szafę do zakrystii.

Miejscowości należące do parafii:

Dębica - to miejscowość o średniowiecznym rodowodzie z gruntami przynależnymi do kapituły kamieńskiej. W wieku XIX było tam duże gospodarstwo wolnego sołtysa, 8 dużych gospodarstw chłopskich, 9 średnich i 8 zagrodniczych. Ponadto w tym czasie była tam: szkoła, kuźnia i karczma. W latach 1839 – 1844 z części areału wyodrębniony został przysiółek Reńsko.
W latach 30-tych XX-tego wieku wieś liczyła 400 mieszkańców. Po wojnie znajdują się tu przede wszystkim gospodarze indywidualni. Kościół funkcjonował prawdopodobnie do 1950 roku, stwierdzono to m.in. na podstawie erekcji drogi krzyżowej 20.03. 1950 r. przez ks. Karola Kopacza. Ten sam duszpasterz 05.06.1950 r. prosił Kurię w Gorzowie o rozciągnięcie przywilejów roku jubileuszowego również na kościół w Dębicy. Te przytoczone fakty pozwalają stwierdzić,
że świątynia w tej wsi normalnie funkcjonowała. Obecnie na placu kościelnym pozostały tylko fundamenty po budowli.

Kłęby - od 1235 r. wzmiankowana jest w źródłach wieś Clembe (dziś Kłęby) wówczas należąca do ziemi stargardzkiej. W XVI w. można tu zauważyć dziedziczną własność Boków, Schöningów, Billerbecków, Hindenburgów. W 1628 r. znajduje się tu 40 gospodarstw chłopskich, karczma, kuźnia, owczarnia i piekarnia. Do początku XX wieku Kłęby znajdowały się w posiadaniu rodu Schöning, później dzierżawiła majątek cukrownia w Kluczewie k/Stargardu. Była to dość duża wieś gdzie w części chłopskiej znajdowało się 8 pełno rolnych gospodarstw (w tym gospodarstwo kościelne) i kilka mniejszych. Liczba ludności w 1928 r. to 539 osób. Wieś jest wyzwolona przez Jednostki II Armii Pancernej 09.02.1945 r. Po drugiej wojnie światowej jest to miejscowość rolników indywidualnych, wszystko zostało rozdzielone między osadników. Ma zabudowę liniową z przebudowaną zabudową mieszkalną. Czworaki i budynek szkolny zachowały do dziś walory kulturowe.

Kościół nie zachował się: „... Kościół w Kłębach jest w ruinie i nie ma mowy o odremontowaniu...” Tak pisał o świątyni w 1949 r. ks. Karol Kopacz. Obecnie mieszkańcy starają się  własnymi siłami o wybudowanie nowej świątyni na dawnym placu kościelnym.

Wójcin – ostatnia z miejscowości należących do parafii Warnice ma młodą metrykę. W średniowieczu obszar dzisiejszego Wójcina stanowił składową część majątku Barnim G będącego w posiadaniu starego pyrzyckiego rodu rycerskiego Billerbecków. W 1762 r. sprzedano majątek Jerzemu Thiede, który dodatkowo zbudował przysiółek na wschód od wsi: był to dom mieszkalny, stodoła, stajnia. Nazwał go na swą cześć Thiedenfeld. W  1852 r. majątek został spalony i później odbudowany przez Rudolfa Pafahla. Nowe zabudowania składały się z 5 domów mieszkalnych i 9 gospodarskich. Zamieszkałe przez około 100 ludzi. Położone w połowie drogi z Barnima do Kłębów. W lutym 1863 r. wprowadzono nazwę Waitendorf. Osiedlający się tu Polacy od 1945 r. w majątku nazywali go Dalekie. Był to skutek tłumaczenia cząstki Waiten – bo z niemieckiego weit oznacza daleki, oddalony. Jednak ostateczna nazwa wsi prawdopodobnie została ustalona na pamiątkę  po panu pomorskim Svojtynie mającym posiadłość w zaginionej wsi Gorna koło Przylepu.

Po II wojnie światowej majątek upaństwowiono. Główne elementy kompozycji przestrzennej: droga, założenie rezydencyjno – folwarczne oraz kolonia mieszkalna pozostały w formie niezmienionej. W latach 60-tych obecnego stulecia nastąpił rozwój osady: powstała kolonia domków jednorodzinnych i kilka piętrowych obiektów mieszkalnych.

Reńsko - swymi początkami sięga lat 1839 – 1844 kiedy to na Olszowej Górze zbudowano pierwsze zagrody chłopskie. Nazwa tej miejscowości odżywa po 1945 r. Na początku XX w. osada ta liczyła około 50 osób. W okresie po drugiej wojnie na bazie folwarku założono spółdzielnię produkcyjną, która była inwestorem niemal całej istniejącej obecnie zabudowy mieszkalnej i gospodarczej. Jednocześnie daje zatrudnienie dużej części mieszkańców.

 (Opracowano na podstawie pracy magisterskiej p. Beaty Samson „Rodzina katolicka na wsi pomorskiej na przykładzie parafii w Starym Przylepie i w Warnicach w latach 1968 – 2000”)

Księża pracujący w parafii p.w. NMP Matki Kościoła w Warnicach  od 1977 roku

                Proboszczowie

                   ks. kan. Cz. Sampławski                                  12.03.1977 – 01.07.1991  

                   ks. Piotr Kozieł                                                01.07.1991  –01.07.1993

                   ks. Czesław Żytelewski                                    01.07.1993 – 31.08.1993

                   ks. Alojzy Kegel                                              31.08.1993  –05.11.1994

                   ks. kan. Piotr Sas Ilnicki                                  05.11.1994 

Księża pochodzący z parafii :  ks. Henryk Młynarczyk   prymicje  12.02.1984

                                           ks. Ryszard Serba         prymicje  14.06.1992

                                           ks. Adam Polaszczyk     prymicje   30.01.2011

Copyright © 2013